MOU

کلمه MOU مخففی از عبارت Memorandum Of Understanding بوده و به معناي «توافقنامه کلي» يا «يادداشت تفاهم» می باشد و زماني که دو طرف بخواهند چارچوب اوليه يا قصد مشترک جهت همکاري خود در آينده را اعلام نمايند، آن را در قالب توافقنامه اي تحت اين عنوان ذکر مي کنند. اين سند الزام آور نيست؛ مگر طرفين در اين اسناد تصريح به الزام نمايند. در همين راستا از عنوان ديگري نيز به نام  Memorandum of Agreement نيز استفاده مي نمايند که عملا تفاوت چنداني با MOU ندارد.

مراقب باشید در متن MOU اشاره به تعهداتی ننمایید که باید در قرارداد اصلی درج گردد.

برای تنظیم MOU معمولا نکات زیر در نظر گرفته می شود:

1. چارچوب همکاری طرفین در آینده.
2.  قالب همکاری طرفین.
3. این موضوع فارغ از اینست که معمولا در این نوع از توافقنامه می نویسند که این توافقنامه به هیچ وجه به معنای ایجاد مشارکت مدتی، جوینت ونچر یا دیگر قراردادها و یا حتی تشکیل شرکت تجاری نیست.
4. همکاری انحصاری یا غیر انحصاری.
5.  تعهداتی که طرفین جهت رسیدن به قرارداد اصلی باید انجام دهند.
6.  هزینه های مترتب بر همکاری.
7. فسخ و خاتمه توافقنامه.

MOU تاب تحمل تعهدات سنگین را ندارد و اگر صرفا به تعهدی ناقص و بدون ضمانت اجرا در آن اشاره گردد ضرر خواهید کرد. 

معمولا طرفین توافقنامه، تواناییهای های خود را در MOU جهت اجرای پروژه ای که به مناقصه گذاشته شده بیان می کنند و به یکدیگر قول می دهند که در صورت برنده شدن در مناقصه، کار موضوع مناقصه را انجام دهند.
نوع همکاری مورد توافق در قراردادی که منعقد می گردد، طی این نوع از توافقنامه به دو صورت است:

• حالت اول: بصورت مشترک کار را اجرا نمایند. در اینصورت طرفین بصورت مشترک پیشنهادات فنی و مالی را برای مناقصه آماده می کنند و کارفرما هر دو را متضامنا مسوول اجرای پروژه خواهد شناخت.
• حالت دوم: بصورت پیمانکار فرعی. در اینصورت یکی از طرفین، بصورات پیمانکار فرعی طرف اول که پیمانکار اصلی است خواهد بود. کارفرما در این حالت، پیمانکار اصلی را مسوول خواهد شناخت ولی در عین حال اجازه خواهد داد که پیمانکار اصلی بخشی از کار موضوع مناقصه را از طریق به خدمت گیری پیمانکار فرعی انجام دهد.

محل کاربرد MOU می تواند توافق اولیه جهت شرکت در یک مناقصه بصورت مشترک نیز باشد.